In een programma voor de universiteit van Pennsylvania dat was bedoeld om aankomende eerstejaars met grote kans op stress te herkennen en te helpen, toonde Seligman aan dat verandering van de verklarende stijl bij mensen met dispositioneel pessimisme kan helpen tegen angst en depressie. In de eerste van een reeks studies verzochten Seligman en zijn collega’s aankomende eerstejaars een vragenlijst in te vullen om hun verklarende stijl te achterhalen. De studenten met de meest pessimistische instelling werd gevraagd deel te nemen aan het onderzoek en 231 stemden daarmee in.

De helft van de deelnemers begon aan een achtweeksprogramma van twee uur durende groepsbijeenkomsten eenmaal per week, plus huiswerk. Ze kregen informatie over de relaties tussen gedachten, gevoelens en gedrag en hoe ze hun eigen automatische negatieve gedachten konden herkennen, die moesten weerleggen en vervangen door constructievere gedachten. Verder leerden ze over tijdmanagement en technieken tegen treuzelen, over stressmanagement en contactuele vaardigheden, en ze kregen assertiviteitstraining. De studenten in de andere groep moesten zonder hulp het eerste jaar zien door te komen. Drie jaar lang bleven de onderzoekers toekijken, afwachten en de resultaten evalueren. De studenten die het achtweekse programma van deze cognitieve gedragstherapie hadden doorlopen, hadden veel minder kans op angststoornissen en iets minder kans op perioden van matige depressiviteit. Ernstige depressies -een stoornis die beter met medicijnen kan worden bestreden- kwamen in beide groepen evenveel voor. Seligman meldde ook nog dat de studenten met de groepstraining een verbetering van verklarende stijl te zien gaven en in plaats van verklaringen als ‘ik zal nooit Spaans leren spreken’ tot uitspraken kwamen als ‘dat tentamen Spaans was lastiger dan ik had verwacht’. In de jaren na de introductie van dit programma heeft Seligmans team zijn methode aangevuld met materiaal op internet en coaching via e-mail.