De verschillen in verklarende stijl zijn erg belangrijk. Pessimisme wordt beschouwd als een ernstige risicofactor voor depressiviteit. Na een tegenslag zet pessimisme een rem op alle ambities op het persoonlijke, creatieve en beroepsmatige vlak. Geen wonder dat pessimisme een zelfbevestigende voorspelling wordt. Als je niet gelooft dat iets zal lukken, geef je al snel elke poging op. Dit soort mensen, de zogeheten ‘dispositionele pessimisten’, zijn geen volhouders. En wanneer precies gebeurt wat ze hadden voorspeld -dat ze falen- dan kunnen ze er niet eens van genieten dat ze gelijk hadden. Ze voelen zich alleen maar beroerder. Doorzetten, ondanks alle problemen of zelfs mislukkingen, is daarentegen kenmerkend voor optimisme. Eerlijkheidshalve moet worden gezegd dat pessimisme soms samengaat met realisme, accuraatheid en een hoog prestatieniveau op academisch, professioneel en persoonlijk vlak. Neem de co-piloot van een passagiersvliegtuig, die voor vertrek om het vliegtuig heen moet lopen om te zien of er problemen zijn, misschien zelfs wel in de veronderstelling dat er werkelijk een probleem valt te ontdekken. Wie in dat vliegtuig zit, wil niet dat de co-piloot heeft gedacht: ‘Ach, de meeste vliegtuigen komen veilig aan. Ik ben er redelijk optimistisch over dat dat nu ook gebeurt. Het zal wel goed zijn.’